geplaatst op 27 april 2022 door Carine Engelen-Fraikin

huis ... huid, huid ... huis

De voorbije maand stond in het teken van de Open Huizenroute. Dit heeft me op het idee gebracht om eens dieper in te gaan op de huid, het huis van je lichaam.

Een woonhuis is een bouwwerk dat bestaat uit muren rondom, een binnenruimte en een dak. Het biedt bescherming tegen neerslag, wind, extreme temperaturen en tegen mogelijk binnendringende ongewenste gasten (Bron: Wikipedia).

Het huis rust op een fundering waar de riolering, water-, gas- en elektrische leidingen in worden aangebracht voordat de begane vloer wordt aangelegd.
Op de fundering worden in een volgend stadium de muren gemetseld en het gebouw wordt tot slot afgedekt met een beschermende laag dakpannen.
In het huis bevinden zich openingen (ramen en deuren) om het licht binnen te laten en voor het contact met de buitenwereld.

De opperhuid, de huid die wij verzorgen en waarover wij ons ontfermen, rust op de lederhuid en het onderhuids bindweefsel met daarin onder andere bloed- en lymfevaten plus  zweetklieren. Dit alles voor het vervoer van afvalproducten (riolering), vocht (water) en zuurstof (gas). De zenuwbanen vormen het elektriciteitsnetwerk.

De dikte van onze opperhuid verschilt per lichaamsdeel, de huid van het gezicht is ongeveer 0,1 mm dik en de hoornlaag is zelfs niet meer dan een dun vliesje. Toch bestaat de opperhuid ook weer uit 5 verschillende laagjes. Vanaf de onderste laag (de basaalcellenlaag) schuiven de cellen steeds hoger naar de oppervlakte (de hoornlaag). Tijdens dit proces veranderen de cellen van vorm en samenstelling.

Het ‘baksteen-specie-model’ van de hoornlaag

De hoornlaag bestaat uit platte, verhoornde cellen zonder celkern. De hoorncellen liggen dakpansgewijs op elkaar en worden door huidvetten aan elkaar gekit.
Onder een sterke microscoop bekeken, lijkt deze laag veel op een stenen muur afgedekt door een laagje dakpannen waarbij de opperhuidcellen de stenen zijn en de huidvetten (lipiden) het cement om de boel bij elkaar te houden.
Wanneer de huid intact is, zijn we beschermd tegen allerlei weersinvloeden en kunnen geen lichaamsvreemde stoffen en bacteriën naar binnen.

De huid is een gesloten orgaan op een paar plekken na – zoals bijvoorbeeld de ogen, de mond, de oren en de neusgaten – om het licht binnen te laten en voor het contact met de buitenwereld.

Ieder weldenkend mens weet dat als je de dakpannen van je huis verwijderd of als ze er door stormschade vanaf waaien er ook binnen in je huis schade kan ontstaan. Als het huis niet in stand wordt gehouden, zal de kwaliteit snel achteruit gaan en dit gaat uiteindelijk ook ten koste van de inwoners.

Dit geldt ook voor ons lichaam.

Om schade aan de weefsels, het zenuwstelsel en het immuunsysteem en uiteindelijk ook de organen te voorkomen,
is het van levensbelang dat de huid niet onnodig wordt beschadigd en de barrièrefunctie van de opperhuid
behouden blijft!